Voor wie fotografeer je? Veel vrije fotografen fotograferen alleen voor zichzelf. Dan kunnen ze doen wat ze willen. Maar toch knaagt het altijd een beetje als je vindt dat je een heel goede foto gemaakt hebt en die op de volgens jou beste manier bewerkt hebt, want: wie vindt er wat van? Over het algemeen vinden familie en vrienden je foto’s -al dan niet in een fotoboek of op print of poster of getoond op het scherm- mooi. Maar dat woord kan zoveel betekenen. Volgens Tom Meerman, die een boek schreef over fotobespreken* en een videocursus op Photofacts Academy maakte over dit onderwerp, houdt deze waardering zoveel in dat hij niets meer betekent. Zo voelt dat dan meestal ook als je het uit de mond van familie of vrienden hoort.

Aan macrofoto’s en close ups maken beleef ik veel plezier. Vooral aan het componeren van een beeld dat (deels) abstract is en dat bij de kijker verrassingen, raadsels of verwondering meebrengt. Dat is vaak wat creatief puzzelen met brandpunt, focus, diafragmeren, belichting, bokeh, achtergrond, voorgrond, licht. Zelf ontdek ik dan ook vaak nieuwe gezichtspunten en constructies uit de natuur, planten en beesten. Het kleine in het groot. De mogelijkheden zijn oneindig, en daarom valt er ook heel veel te ontdekken. Niet alleen met een macro lens maar ook met een groothoek lens bovenop je onderwerp kruipen, of een close-up met een telelens. Liefst uit de hand, een beetje rekenend op de trillingscompensatie van de camera en de lens.En als je een macro lens te duur vindt kan je hem gewoon een of meer dagen huren voor een paar tientjes per dag.Maak wel altijd meer foto’s, want moment en beweging en uitkadering maken in het kleine heel veel uit. Hierbij enkele voorbeelden waar het plezier van het maken aan te zien is. Meer macro op de pagina ‘macro’.

Zeker in landschapsfotografie hangt het resultaat sterk af van de voorbereiding. Je weet een mooie locatie en bij een goede weersvoorspelling (dat kan voor een bepaalde sfeer ook mist of regen zijn!) sta je heel vroeg op, en ga je op weg. Je camera, statief, fotorugzak, lenzen, filters, extra opgeladen accu, accu in de camera ook opgeladen, voldoende ruimte op het geheugenkaartje, bij koud: iets warms te drinken en iets te eten, vooraf al instellingen gemaakt. Het kan niet meer misgaan. Maar toch blijkt dat er net veel bewolking is, dat de zon niet op het voorspelde moment te zien is, dat de kleuren niet zo mooi en contrastrijk zijn als je verwacht had, dat je niet de compositie kunt maken die je in de gedachten had. Wat dan?

De techniek neemt veel lastige fotografentaken van je over: betrouwbare autofocus, compositie achteraf automatisch uitsnijden, dat zal zich steeds verder ontwikkelen. Fotografie is dus niet meer zo'n technische aangelegenheid. Dus kun je je helemaal concentreren op wat je waarom fotograferen wil: je motief, je genres (jouw favoriete soort fotografie) en hoe je daarbinnen je motief in beeld wil brengen.

MIjn Lightroom Classic catalogus telt nu meer dan 40.000 foto's. Meestal vind ik er mijn weg wel in omdat ik de in RAW gemaakte foto's bij het importeren hernoem naar bestanden met mijn initialen, jaar, maand, dag, tijd. Met een snelle scrol vind ik dan in het redelijk beperkte aantal foto's per maand de foto's die ik zoek. Aan metadateren doe ik niet zoveel, omdat het me teveel tijd kost en omdat dit een strak gehanteerde hiërarchie vraagt van elkaar uitsluitende trefwoorden. Hoewel ik redelijk systematisch werk, is het me tot nu toe nooit gelukt een hiërarchisch trefwoordenstelsel te ontwerpen, dat ik consequent hanteer.

Letterlijk: samenstelling. Ofwel hoe zet je iets dat je wil fotograferen in beeld?