De techniek neemt veel lastige fotografentaken van je over: betrouwbare autofocus, compositie achteraf automatisch uitsnijden, dat zal zich steeds verder ontwikkelen. Fotografie is dus niet meer zo'n technische aangelegenheid. Dus kun je je helemaal concentreren op wat je waarom fotograferen wil: je motief, je genres (jouw favoriete soort fotografie) en hoe je daarbinnen je motief in beeld wil brengen.
Genres.
In mijn geval zijn dat landschappen. Ik ga actief op zoek naar wat ik boeiende landschappen vind. En fotografeer die. Bewerk ze en bespreek ze soms als print, meestal vanaf een groot scherm, in de fotoclub waar ik lid van ben en ik publiceer ze op mijn Flickr site en deze site. Als ik positieve kritiek krijg, ben ik heel blij dat een ander ook gezien heeft wat ik in een landschap zag en hoe ik dat heb vastgelegd.
Waarom boeit een landschap me en waarom wil ik dat vastleggen?
De lijnen, kleuren, het licht dat erop valt, het meubilair: de bomen, begroeiing, bebouwing, de sfeer, het mysterie hoe dat land deze vorm kreeg, trekken mijn aandacht. Ik laat er dingen uit weg, versterk andere elementen, in de opname door het perspectief, het standpunt en het moment. Landschapsfotografie is vooral momenten die je raken vastleggen, vormgeven. Daar zit dus niet alleen het vastleggen in, maar zeker ook iets kunstzinnigs, esthetisch. Op die manier draagt de landschapsfotografie bij aan mijn vreugde op een bepaald moment ergens te zijn en van het landschap in die condities te genieten en deze scene te willen delen.
Andere genres: macro, documentair, audiovisueel.
Alleen maar een serie landschappen verzamelen is niet het doel van mijn fotografie. Behalve dat ik dat steeds beter wil kunnen met resultaten die blijven boeien, vind ik het ook leuk om macrofoto's te maken. Ook niet om vast te leggen alleen, en al helemaal niet om te verzamelen, maar om dingen te zien in het kleine, me daarover te verwonderen, dat esthetisch uitdagend in beeld te brengen.
Registreer je iets, of vertel je een verhaal?
Verhalend bezig zijn en met één foto het hele verhaal vertellen, vind ik moeilijk, zo ik al een verhaal te vertellen heb. James Popsys, een Welch landschapsfotograaf, die graag menselijke bemoeienis met landschap in beeld brengt, zegt hierover: probeer om niet een foto te maken van iets, maar een foto over iets. Mij lukt dat beter met een serie foto's, over landschappen, maar nog liever over mensen die ergens mee bezig zijn. Al dan niet met overvloeiprojectie, als diaporama, of audiovisual, met geluid en eventueel muziek. Dat is een documentair genre, dat ik af en toe met zeer veel plezier beoefen, met op Flickr de nodige views. Ik ervaar dat het af en toe eens loslaten van het genre waar je je behoorlijk in bekwaamd hebt, bevrijdend werkt en je in staat stelt nieuwe fotografische technieken te leren beheersen. Dus techniek op de automaat of geheel artificial intelligence? Nou nee, ik geniet ook wel van het technisch leren beheersen van de fotografie: de kick van de klick!
Zo zie je: ik heb er veel aan om af en toe eens te reflecteren over de vraag wat en waarom en hoe ik fotografeer en daardoor dicht te kunnen blijven bij wat ik boeiend vind in de fotografie en leuk vind om te maken.
Reactie plaatsen
Reacties